|
|
مقایسه انتخاب شده ها
حذف همه
کاهش سختی آب یا نرم کردن، فرآیندی است که در تصفیه آب متداول است. سختی گیری را می توان در تصفیه خانه آب انجام داد و یا اینکه مصرف کننده می تواند در محل مصرف انجام دهد.
کاهش سختی آب یا نرم کردن، فرآیندی است که در تصفیه آب متداول است. سختی گیری را می توان در تصفیه خانه آب انجام داد و یا اینکه مصرف کننده می تواند در محل مصرف انجام دهد. انتخاب یکی از این دو روش بستگی به عوامل اقتصادی و تمایل مردم به آب نرم دارد. به طور کلی نرم کردن آب با سختی مناسب (۵۰ تا ۱۵۰ میلی گرم کربنات کلسیم در لیتر) بهتر است به مصرف کننده واگذار شود، در صورتی که آب سخت باید در تصفیه خانه نرم شود. فرآیندهای نرم کننده متداول، شامل ته نشینی شیمیایی و تبادل کننده یونی می باشد. هر کدام از روش های فوق ممکن است در تصفیه خانه با تجهیزات اختصاصی به کار برده شود. نرم کننده های خانگی منحصرا واحدهای مبادله کننده یونی هستند.
میزان حلالیت انواع مختلف سختی موجود در آب، متفاوت است. اشکالی که کمترین میزان حلالیت را دارند، کربنات کلسیم و هیدروکسید منیزیم می باشند. ته نشینی شیمیایی، بوسیله تبدیل سختی کلسیم به کربنات کلسیم و سختی منیزیم به هیدروکسید منیزیم انجام می شود. این عمل را می توان به وسیله آهک، فرآیند کربنات سدیم و با فرآیند سود سوزآور انجام داد. فرایندهای مختلفی جهت کاهش سختی به طریقه شیمیایی وجود دارد که انتخاب هر کدام به عوامل مختلفی از قبیل نوع سختی، درجه سختی، سهولت بهره برداری، درجه کاهش تولید لجن حاصل از کاربرد آهک و صرفه جویی مطلوب در هزینه مواد شیمیایی بستگی دارد. فرآیندهای مختلفی که جهت کاهش سختی مورد استفاده قرار می گیرند به شرح ذیل عبارتند از:
سختی گیری جزئی با آهک
سختی گیری با آهک مازاد
سختی گیری با آهک – کربنات سدیم
ته نشینی یک فرایند فیزیکی است. این فرایند برای حذف ذرات معلق در آب و یا حذف ذرات کلوئیدی منعقد شده و لخته شده و یا حذف رسوبات به کار می رود. ته نشینی براساس مقدار ذرات و تمایل آن ها به تاثیرگذاری روی یکدیگر و جذب همدیگر می تواند به ۴ روش زیر انجام شود:
ته نشینی ذرات مجزا
ته نشینی لخته ها
ته نشینی ناحیه ای
ته نشینی ذرات متراکم
صاف کردن با فیلتراسیون یک روش فیزیکی برای حذف ذرات معلق در هر مایع از جمله آب است. این ذرات معلق می توانند گل، رنگ، مواد آلی، پلانکتون، باکتری، ذرات حاصل از سختی گیری و … باشند. فیلترها را به دو دسته می توان تقسیم نمود:
عمل جداشدن ذرات معلق از مایع در اعماق بدتر انجام می شود، مثل فیلترهای ثقلی یا فیلترهای فشاری
عمل جدا شدن ذرات معلق از مایع فقط در عمق بسیار کم که همان سطح فیلتر می باشد، انجام می شود مثل کاغذ صافی
از فیلترهای عمقی در تصفیه آب استفاده می شود. آب حاوی ذرات معلق از بستر یک ماده که می تواند شن و با ذغال آنتراسیت باشد، عبور نماید. در اثر عبور آب از خلل و فرج بین این ذرات، مواد معلق به دام افتاده و آب تقریبا عاری از مواد معلق به دست می آید. جمع شدن ذرات معلق در خلل و فرج صافی، باعث افزایش افت فشار (اختلاف سطح آب روی سطح صافی و آب خروجی از صافی) می گردد. اگر این افت فشار از حد معینی تجاوز نماید، باید صافی را شستشو داد. در شروع کار، فیلترها را باید به آهستگی با آبی که از پایین به بالا جریان می یابد، پر شوند تا آنکه ذرات بستر در آب غوطه ور شوند. این کار برای خارج کردن هوای محبوس بین ذرات بستر لازم می باشد تا از انسداد مسیر آب توسط هوا جلوگیری شود.
قرن ها است که گند زدایی آب آشامیدنی انجام می شود. طی قرن گذشته کلر زنی به عنوان روش قابل قبول گند زدایی در آمده و این فرایند مهم ترین کشف در زمینه تصفیه آب به شمار میرود. گند زدایی آب آشامیدنی یک مرحله تصفیه اختصاصی برای تخریب یا حذف ارگانیزم های بیماری زا است. پس نباید با استریل کردن که تخریب یا حذف همه ارگانیزم های زنده است اشتباه شود.
وقتی که آب از مراحل مختلف تصفیه می گذرد، بسته به این که به چه مصرفی می رسد باید در حد لزوم گندزدایی شود. از گندزدایی به منظور حذف عوامل بیاری زا استفاده می شود. گندزدایی با روش های زیر انجام می شود:
گندزدایی با مواد شیمیایی که شامل افزودن کلر و ترکیبات آن، برم، ید و ازن می باشد.
ضدعفونی با عوامل فیزیکی از جمله گرما و لامپ UV
هدف رسیدن به مقدار صفر Ecoli در هر ۱۰۰ میلی لیتر آب بروی تمام منابع آبی است. روش های گند زدایی شامل استفاده از روش های زیر است: – عوامل فیزیکی
عوامل شیمیایی
روش های مکانیکی
تابش
عوامل فیزیکی شامل روش دمایی و روش اشعه UV یا ماورای بنفش است.
گرما دادن آب تا نقطه جوش اکثر باکتری های بیماری زا را که تشکیل هاگ نمی دهند از بین می برد.
جوشاندن آب به مدت ۳ تا ۱۰ دقیقه اغلب باکتری ها و ویروس ها را از بین می برند.
جوشاندن آب به مدت ۲۰ دقیقه موجب از بین رفتن کلیه موجودات زنده در آب می شود.
کارایی راندمان عمل گند زدایی آب بعد از ۳ دقیقه جوشاندن به ۱۰۰ درصد می رسد.
کلر و ترکیبات آن ، برم، بد، ازن ، هیدروژن پراکسید برمنگنات و پتاسیم که در کل عوامل اکسید کننده نامیده می شوند. همچنین از آب بسیار اسیدی یا قلیایی نیز می توان برای از بین بردن باکتری های بیماری زا استفاده کرد. زیرا آب با pH بیش از ۱۱ یا pH کمتر از ۳ برای اکثر باکتری ها نسبتأ سمی می شود. عوامل شیمیایی بسیاری وجود دارد که در این جا مطرح نمی شوند.
شامل روش های انعقاد – لخته سازی – ته نشینی و غشاها است که روش های بالا تا ۹۰ درصد میکروب های آب را کاهش می دهند.
عوامل تابش: استفاده از انرژی پر قدرت که در تصفیه آب رایج نیست.
نکته ی مهم در رابطه با فرایند های تصفیه آب این است که کیفیت آب ورودی و استاندارد خروجی عوامل تعیین کننده در انتخاب فرایند ها و روش های تصفیه می باشند. لذا ممکن است با توجه به کیفیت منبع آب خام و استاندارد آب خروجی از تصفیه خانه، برخی از واحد ها و فرایند ها حذف شوند و یا واحد دیگری نیز به فرایند تصفیه اضافه شود.
جهت ارتباط, با شماره های ذیل تماس حاصل نمایید
02155652400 - 09035553020
کاهش سختی آب یا نرم کردن، فرآیندی است که در تصفیه آب متداول است. سختی گیری را می توان در تصفیه خانه آب انجام داد و یا اینکه مصرف کننده می تواند در محل مصرف انجام دهد.
کاهش سختی آب یا نرم کردن، فرآیندی است که در تصفیه آب متداول است. سختی گیری را می توان در تصفیه خانه آب انجام داد و یا اینکه مصرف کننده می تواند در محل مصرف انجام دهد. انتخاب یکی از این دو روش بستگی به عوامل اقتصادی و تمایل مردم به آب نرم دارد. به طور کلی نرم کردن آب با سختی مناسب (۵۰ تا ۱۵۰ میلی گرم کربنات کلسیم در لیتر) بهتر است به مصرف کننده واگذار شود، در صورتی که آب سخت باید در تصفیه خانه نرم شود. فرآیندهای نرم کننده متداول، شامل ته نشینی شیمیایی و تبادل کننده یونی می باشد. هر کدام از روش های فوق ممکن است در تصفیه خانه با تجهیزات اختصاصی به کار برده شود. نرم کننده های خانگی منحصرا واحدهای مبادله کننده یونی هستند.
میزان حلالیت انواع مختلف سختی موجود در آب، متفاوت است. اشکالی که کمترین میزان حلالیت را دارند، کربنات کلسیم و هیدروکسید منیزیم می باشند. ته نشینی شیمیایی، بوسیله تبدیل سختی کلسیم به کربنات کلسیم و سختی منیزیم به هیدروکسید منیزیم انجام می شود. این عمل را می توان به وسیله آهک، فرآیند کربنات سدیم و با فرآیند سود سوزآور انجام داد. فرایندهای مختلفی جهت کاهش سختی به طریقه شیمیایی وجود دارد که انتخاب هر کدام به عوامل مختلفی از قبیل نوع سختی، درجه سختی، سهولت بهره برداری، درجه کاهش تولید لجن حاصل از کاربرد آهک و صرفه جویی مطلوب در هزینه مواد شیمیایی بستگی دارد. فرآیندهای مختلفی که جهت کاهش سختی مورد استفاده قرار می گیرند به شرح ذیل عبارتند از:
سختی گیری جزئی با آهک
سختی گیری با آهک مازاد
سختی گیری با آهک – کربنات سدیم
ته نشینی یک فرایند فیزیکی است. این فرایند برای حذف ذرات معلق در آب و یا حذف ذرات کلوئیدی منعقد شده و لخته شده و یا حذف رسوبات به کار می رود. ته نشینی براساس مقدار ذرات و تمایل آن ها به تاثیرگذاری روی یکدیگر و جذب همدیگر می تواند به ۴ روش زیر انجام شود:
ته نشینی ذرات مجزا
ته نشینی لخته ها
ته نشینی ناحیه ای
ته نشینی ذرات متراکم
صاف کردن با فیلتراسیون یک روش فیزیکی برای حذف ذرات معلق در هر مایع از جمله آب است. این ذرات معلق می توانند گل، رنگ، مواد آلی، پلانکتون، باکتری، ذرات حاصل از سختی گیری و … باشند. فیلترها را به دو دسته می توان تقسیم نمود:
عمل جداشدن ذرات معلق از مایع در اعماق بدتر انجام می شود، مثل فیلترهای ثقلی یا فیلترهای فشاری
عمل جدا شدن ذرات معلق از مایع فقط در عمق بسیار کم که همان سطح فیلتر می باشد، انجام می شود مثل کاغذ صافی
از فیلترهای عمقی در تصفیه آب استفاده می شود. آب حاوی ذرات معلق از بستر یک ماده که می تواند شن و با ذغال آنتراسیت باشد، عبور نماید. در اثر عبور آب از خلل و فرج بین این ذرات، مواد معلق به دام افتاده و آب تقریبا عاری از مواد معلق به دست می آید. جمع شدن ذرات معلق در خلل و فرج صافی، باعث افزایش افت فشار (اختلاف سطح آب روی سطح صافی و آب خروجی از صافی) می گردد. اگر این افت فشار از حد معینی تجاوز نماید، باید صافی را شستشو داد. در شروع کار، فیلترها را باید به آهستگی با آبی که از پایین به بالا جریان می یابد، پر شوند تا آنکه ذرات بستر در آب غوطه ور شوند. این کار برای خارج کردن هوای محبوس بین ذرات بستر لازم می باشد تا از انسداد مسیر آب توسط هوا جلوگیری شود.
قرن ها است که گند زدایی آب آشامیدنی انجام می شود. طی قرن گذشته کلر زنی به عنوان روش قابل قبول گند زدایی در آمده و این فرایند مهم ترین کشف در زمینه تصفیه آب به شمار میرود. گند زدایی آب آشامیدنی یک مرحله تصفیه اختصاصی برای تخریب یا حذف ارگانیزم های بیماری زا است. پس نباید با استریل کردن که تخریب یا حذف همه ارگانیزم های زنده است اشتباه شود.
وقتی که آب از مراحل مختلف تصفیه می گذرد، بسته به این که به چه مصرفی می رسد باید در حد لزوم گندزدایی شود. از گندزدایی به منظور حذف عوامل بیاری زا استفاده می شود. گندزدایی با روش های زیر انجام می شود:
گندزدایی با مواد شیمیایی که شامل افزودن کلر و ترکیبات آن، برم، ید و ازن می باشد.
ضدعفونی با عوامل فیزیکی از جمله گرما و لامپ UV
هدف رسیدن به مقدار صفر Ecoli در هر ۱۰۰ میلی لیتر آب بروی تمام منابع آبی است. روش های گند زدایی شامل استفاده از روش های زیر است: – عوامل فیزیکی
عوامل شیمیایی
روش های مکانیکی
تابش
عوامل فیزیکی شامل روش دمایی و روش اشعه UV یا ماورای بنفش است.
گرما دادن آب تا نقطه جوش اکثر باکتری های بیماری زا را که تشکیل هاگ نمی دهند از بین می برد.
جوشاندن آب به مدت ۳ تا ۱۰ دقیقه اغلب باکتری ها و ویروس ها را از بین می برند.
جوشاندن آب به مدت ۲۰ دقیقه موجب از بین رفتن کلیه موجودات زنده در آب می شود.
کارایی راندمان عمل گند زدایی آب بعد از ۳ دقیقه جوشاندن به ۱۰۰ درصد می رسد.
کلر و ترکیبات آن ، برم، بد، ازن ، هیدروژن پراکسید برمنگنات و پتاسیم که در کل عوامل اکسید کننده نامیده می شوند. همچنین از آب بسیار اسیدی یا قلیایی نیز می توان برای از بین بردن باکتری های بیماری زا استفاده کرد. زیرا آب با pH بیش از ۱۱ یا pH کمتر از ۳ برای اکثر باکتری ها نسبتأ سمی می شود. عوامل شیمیایی بسیاری وجود دارد که در این جا مطرح نمی شوند.
شامل روش های انعقاد – لخته سازی – ته نشینی و غشاها است که روش های بالا تا ۹۰ درصد میکروب های آب را کاهش می دهند.
عوامل تابش: استفاده از انرژی پر قدرت که در تصفیه آب رایج نیست.
نکته ی مهم در رابطه با فرایند های تصفیه آب این است که کیفیت آب ورودی و استاندارد خروجی عوامل تعیین کننده در انتخاب فرایند ها و روش های تصفیه می باشند. لذا ممکن است با توجه به کیفیت منبع آب خام و استاندارد آب خروجی از تصفیه خانه، برخی از واحد ها و فرایند ها حذف شوند و یا واحد دیگری نیز به فرایند تصفیه اضافه شود.
جهت ارتباط, با شماره های ذیل تماس حاصل نمایید
02155652400 - 09035553020
انصراف